قراردادهای دولت اصلاحات
قرارداد کرسنت
بر اساس قرارداد کرسنت ، گاز ایران برای 20 سال و به قیمت تقریباً مفت ( 5/17 دلار به جای 230 دلار ) به طرف امارتی هدیه می شد و در ازای توجیه کردن مقامات ارشد وزارت نفت در دولت سابق ، دلالان ماهیانه 270 هزار دلار به عنوان رشوه از طرف اماراتی ها دریافت می کردند ، اما روی کار آمدن دولت اصولگرا باعث لغو قرارداد مذکور شد.
قرارداد ترک سل
نتیجه اقتصادی قرارداد :
با اعطای این مجوز به ترک سل نه تنها سرمایه ای جذب نمی شد ، بلکه سرمایه کشور و درآمدهای دولت به تاراج می رفت :
- اپراتور خارجی جمعا 2 میلیارد یورو سرمایه گذاری می کرد.
- حدود 28/10 میلیارد یورو به وزارت ارتباطات می پرداخت.
- 75/6 میلیارد یورو به شرکای داخلی می داد.
- 77/15 میلیارد یورو خالص برداشت می کرد.
ملاحظات امنیتی قرارداد :
- دسترسی اپراتور دوم به تمام مراکز مهم مخابراتی کشور اعم از مراکز شهری و بین شهری و بین الملل و همچنین فایلهای اطلاعات جامع مشترکین همانگونه که در قرارداد نیز مجاز شناخته شده بود ، به سادگی امکانپذیر بود و امکان هرگونه استفاده غیرمجاز و ضد امنیتی را فراهم می کرد.
- این اپراتور قادر به شناسایی محل جغرافیایی هر مشترک با دقت 30 متر بود.
- به مدت 15 سال ( 5سال هم برای تمدید منظور شده بود ) مدیریت کامل شبکه تلفن همراه به دست اپراتور سپرده می شد . به عبارت دیگر ارتباطات کشور در این مدت به دست بیگانگان سپرده می شد .
این اپراتور با امکان شنود مکالمات مشترکان به راحتی از مسائل و اخبار پنهانی و تصمیمات کلان نظام آگاه می شد . در این صورت چنانچه مصونیت اطلاعاتی نظام از بین می رفت ، چگونه می شد برای اداره جامعه و پیشرفت کشور برنامه ای هدفمند تدوین کرد ؟
مثلا اتفاقی همچون تحرکات اوباش در 18 تیر 78 به وقوع می پیوست و متولیان امور امنیتی بر اساس فرمول مهار بحران خواستار قطع خطوط تلفن همراه در یک منطقه و از کار افتادن BTS برخی نقاط می شدند ، اما به بهانه های مختلف از این کار خودداری می شد ! یا اینکه در رویدادهای مهم سیاسی ، اقتصادی و امنیتی ، ناگهان خطوط تماس عوامل آنها به بهانه نقص فنی و ... کور می شد !
- در جریان بحث های داغ راجع به ترک سل ، وزارت اطلاعات وقت با هدف به اصطلاح مهار سوء استفاده امنیتی از اپراتور خارجی تقاضا کرد همواره امکان کنترل مکالمات یک درصد از مشترکان ترک سل را داشته باشد !
فرض کنید دستگاه امنیتی ، می خواست مکالمات تلفنی یک جاسوس یا تروریست را رصد کند ، باید نام و مشخصات اورا به ترک سل می داد تا خدمات مربوطه را دریافت کند ، حال چه اطمینانی به گردانندگان اپراتور بود که سوژه مورد نظر را مطلع نکرده باشند ؟ یا اگر یک جاسوس بیگانه وارد کشور ما می شد و از امکانات خارجی جهت انجام مأموریت خود استفاده می کرد ، چه کسی از حضور او مطلع می شد ؟